człowieka i zwierzęcia, struktury mózgu ludzkiego oraz pojawienia się tej specyficznie ludzkiej funkcji, jaką jest funkcja symboliczna [...] Jest to problem psychologiczny, a nawet anatomiczny i fizjologiczny, w tej mierze, w jakiej struktura mózgu i jego funkcjonowania muszą być koniecznie wyświetlone".<br>Podstawowym zarzutem, który można postawić tej koncepcji, jest to, iż uwypukla ona jedną tylko funkcję symbolicznego wyposażenia człowieka, a mianowicie jego funkcję poznawczą. Związane jest to wyraźnie z neokantowskimi wątkami w twórczości Lévi-Straussa. Podobne poglądy zdają się wyznawać także E. Cassirer i S. Langer. Tymczasem człowiek, traktowany jedynie jako podmiot poznania, jest tworem abstrakcyjnym, nie istniejącym w społecznej rzeczywistości. Pozostając