Ryszarda Dobrowolskiego. Aczkolwiek aurę odwiecznej polskości wyczuwał również wytrawny użytkownik tego wyrazu, Adolf Nowaczyński: <gap>. Henryk Rzewuski, wręcz przeciwnie, tropił tu barbarzyńską obcość dopatrując się pierwowzoru w domniemanym wyrazie tatarskim - "baragoła". Kontekst rosyjski, też dość swobodnie, choć zarazem ostrożnie, podsuwał Słownik języka polskiego pod redakcją Doroszewskiego: <gap>. Po to samo słowo, lecz uznając je za ukraińskie, sięgnął wcześniej Henryk Ułaszyn. Ale to dopiero połowa jego hipotezy: <gap>. Ową "dwojakość" pochodzenia lakonicznie wyraża kwantyfikator "hebr. ukr." wykorzystany m.in. wedycji Pamiętników Kazimierza Chłędowskiego. Dalszych szczegółów należałoby szukać w piśmiennictwie ukraińskim; tu autorytetem filologicznym, a zarazem znawcą tematu jest Iwan Franko, lecz jego uwaga skupia się