jednocześnie zabójczej i wyniszczającej dla zdrowia. W r. 1909 spadła nań katastrofa, z której się już nigdy nie dźwignął. W tym właśnie roku uciekł z Polski na zachód niejaki Bakaj, funkcjonariusz warszawskiej służby bezpieczeństwa, wywożąc liczne materiały kompromitujące policję i jej współpracowników ze środowiska polskiego. Na liście prowokatorów i agentów, używanych przez żandarmerię rosyjską do inwigilowania różnych kręgów społeczeństwa polskiego, znalazło się też nazwisko Brzozowskiego. Wrażenie tej niesprawdzonej, aczkolwiek błyskawicznie rozchodzącej się wiadomości było wstrząsające, a dla Brzozowskiego zabójcze. Zaprzeczał jej z całą stanowczością, wymusił zwołanie w jego sprawie sądu partyjnego złożonego z działaczy stronnictw lewicowych i demokratycznych. Dwukrotne jego sesje