zwiadowcy zjawili się w obozie jeszcze przed zachodem<br>słońca. Według ich relacji, w odległości około pół dnia drogi na<br>północny wschód od obozu duże stado kangurów popasało w pobliżu małego<br>źródełka, nie należało się więc obawiać, aby zbyt szybko zmieniło<br>miejsce żerowania.<br> Po otrzymaniu tej wiadomości Wilmowski natychmiast zwołał naradę w<br>celu omówienia planu łowców. Wąwóz-pułapka, do którego zamierzali<br>zagnać kangury, leżał w łańcuchu skalistych wzgórz, ciągnącym się z<br>północy na południe. Na zachód od niego znajdowała się martwa i<br>bezwodna pustynia. Tam kangury nie mogły szukać schronienia przed<br>obławą, należało je wobec tego osaczyć tylko z trzech stron: z<br>południa