zobaczę. Popadłem w nałóg, potrzebuję jej i jej obecności coraz częściej i w coraz większych dawkach. Próby mojej walki z nią, polegającej na stopniowym zmniejszaniu się dawek, spełzły na niczym. Muszę z nią zerwać i powrócić do innych kobiet. Oto remedium amoris." Lecz każda inna kobieta, podsunięta mu przez wyobraźnię w celach kuracyjnych, przypominała mu protezę, którą podsuwają choremu w zamian amputowanej żywej nogi. "To trudno pomyślał - ostatecznie jest lepsze to, niż zostać nałogowcem". Niestety, poza wszystkim miał młodzieńczą jeszcze zdolność do lekceważenia spraw poważnych, gdy znajdowały się one w jego życiu poza szpitalnym. "Nikogo to zresztą nie obchodzi - mówił do siebie