scena. Idą. Żona potyka się, słabnie. Przeraźliwy głos syreny karetki pogotowia. Zabierają żonę do szpitala. Wiadomość goni wiadomość. Okazuje się, że sprawa jest poważna. Żona "wychodzi" ze szpitala, ale... na inwalidzkim wózku. Zrezygnowany, niespokojny z widocznym pytaniem - Dlaczego to mnie się przytrafiło? I znów słyszy "...w zdrowiu i w chorobie, w dobrej i złej doli aż do końca życia ..." Nie zostawia żony. Są znowu we dwoje (troje), ale jakże inaczej. Pomaga przystosować się jej do nowych warunków, nowej sytuacji. <br>Końcowa scena pokazuje, że pogodził się z sytuacją i próbuje trwać zgodnie z rotą przysięgi małżeńskiej. "Szczęśliwy inaczej" - jakbyśmy powiedzieli używając "współczesnego" języka