okrągła, wszechświat ma swoje granice, a my wędrujemy po nim z szybkością, przy której Ferrari jest wdową po najstarszym i <orig>najleniwszym</> żółwiu z Galapagos. Tyle że astronomia to jest jednak łatwizna. Ziemia krąży ciągle dookoła Słońca i można z pewnością niemal przyjąć, że nie zacznie okrążać Plutona. Jesienią szepczemy sobie w duchu marzenia przy spadających gwiazdach, wiadomo jednak, że ta minimalna odrobina świetlnych dezerterów nie zmieni w niczym ogólnego atlasu niebieskiego. Roman twierdzi zresztą, że to nawet naprawdę nie gwiazdy są naszymi złotymi rybkami, a jakieś nieistotne meteoryty. Słusznie mógł więc napisać Czesław Miłosz do Adriana Zielińskiego (a niemal pewien jestem, że