swego narodu, ale napadać nie wolno! Nie wolno pragnąć wojny, to grzech śmiertelny. Henrysiu, wojna to śmierć, głód, bezdomność, nędza, tęsknota, niepokój, cierpienie! - chwilę szukał słów, którymi najpewniej trafić by można do serca córki. - Ja bym poszedł na tę wojnę, której pragniesz, i nie wróciłbym może. <br>Henrysia czuła już głęboko w duszy słowa ojca. Ale pełna ambicji i uporu nie chciała okazać swej porażki. <br>Powiedziała ze sztucznym uśmiechem: <br>- Wróciłbyś, tatusiu. I w dodatku byłbyś generałem, i miałbyś pełną pierś krzyżów! <br>Ojciec już nic nie powiedział więcej. <br>IX<br>Tego wieczora jakoś niewyraźnie przedstawiała się przyszłość. Henrysia nie była zadowolona. Ojciec nie zgodził się