z ludźmi nie zdołały wykształcić w sobie cech ludzkich [Maclver i Page, 1949: 44]. Podkreśla się przy tym, że to nie sama izolacja, lecz brak możliwości porozumiewania się zahamował formowanie ich umysłów.<br>Człowiek, co twierdził już Arystoteles, to istota społeczna, która z natury potrzebuje innych ludzi. Jako istoty ludzkie pozostajemy w kontakcie z innymi osobami. Kontakty z ludźmi wymagają przede wszystkim zdolności wyrażania swych myśli oraz przekazywania ich innym. Te kontakty odbywają się najczęściej w ramach terytorialnej wspólnoty bliskiego zamieszkania. Tworzą wspólnotę duchową opartą na kulturze, tworzeniu symboli i nasycaniu ich znaczeniami. Podstawą tej kulturowej wspólnoty jest język. Jest zasobem, który umożliwia