krzaki łamiąc je jak potężny czołg. Przedarł się przez nie i stanął na piaszczystej drodze, która zbliżała się w tym miejscu do jeziora i znowu ginęła w lesie.<br>Pojechałem śladem forda przez połamane krzaki i stanąłem na drodze obok niego. Fryderyk uchylił okna, rozkazująco zawołał do mnie:<br>- Niech pan jedzie w lewo, a ja w prawo! Nie wiadomo przecież, w którą stronę uciekł ten łajdak!<br>Nawet nie zdążyłem zapytać: "A właściwie, dlaczego my go ścigamy?" Zenobia otworzyła drzwiczki wehikułu i w biegu wskoczyła do forda. Odjechali drogą w prawo i zniknęli między drzewami &lt;page nr=141&gt;.<br>Zrobiłem obrót kierownicą i pojechałem w lewo; rozglądając się