worka morskich muszli i tuzina porcelanowych nocników.<br>Ludzie Maksa Fiffa szukali Adasia Rączki po całym mieście, począwszy od hotelu Angleterre, a kończąc na zmurszałych oficynach, stęchłych suterenach, zakurzonych strychach. Na próżno. Zbyt dobrze był schowany, by dać się im wyłuskać, za to Maks Fiff dostawał tykające przesyłki, które trzeba było w pośpiechu wynosić na otwartą przestrzeń i uciszać strzałem z pistoletu. W hotelu portier zakładał się, że Fiff z tej samej broni zastrzeli Rączkę jak psa. Maître stawiał na Rączkę. Boje hotelowi, czekający na rozstrzygnięcie, musieli się zadowolić inną sensacją - pogrzebem właściciela hotelu Angleterre. Trafiła go w skroń cegła wrzucona przez okno