jest dla Niego ani zaskoczeniem, ani przypadkiem. Przeżywa ją jako wartość, przy czym rzeczą obojętną jest, czy odsłania nam ją akt prowokacji czy akt posłuszeństwa.<br>W tym punkcie jesteśmy zmuszeni uczynić uwagę krytyczną pod adresem koncepcji Nietzschego, który dostrzegając również rys prowokacji śmierci przez Jezusa, dopatrzył się w Jezusie czegoś w rodzaju "tęsknicy za śmiercią". Pisał: &lt;q&gt;"On poznał zaledwie łzy i posępność Hebrajczyka, tudzież nienawiść dobrych i sprawiedliwych - ów Hebrajczyk Jezus; i oto opadła Go tęsknica za śmiercią. Gdybyż On na pustyni pozostał z dala od dobrych i sprawiedliwych. Może by wówczas nauczył się żyć i ziemię kochać - i dar śmiechu poznałby