towarzyszką, powiedział głośno: - Wierzę - i otworzył żelazną bramę. Przed nim wznosił się jaskrawo oświetlony biały szpital.<br>Było ściśle kwadrans po siódmej. Równo pół godziny przedtem krawiec Abraham Gold zeskoczył z płotu i pobiegł do Widmara. Krótka droga, którą miał odbyć, była najcięższą drogą tego nieszczęśliwego człowieka, była dla niego czymś w rodzaju Golgoty.<br>Było bardzo ciemno, na szczęście jednak nie tak jak poprzedniego wieczoru. Ciemności właściwie wynikały tylko z chmur i mgły, która wznosiła się nad miastem. Gdy wiatr je rozpędzał, robiło się zupełnie jasno, lecz po chwili wszystko znowu zakrywały czarne tumany i wtedy wydawało się, że jest późna i głucha