chciał!<br>Tam się przyjrzeć twemu licu!<br>Właśnie dwojga naszych ciał<br>Brak mi teraz na księżycu!<br><br>Noc oddycha naszą krwią,<br>Krew podziemną płynie miedzą...<br>Nasze ciała teraz śpią -<br>Nasze ciała nic nie wiedzą...<br>Dziewczyna<br><br>Władysławowi Jaroszewiczowi,<br>Jego entuzjastycznym zapałom<br>dla dzieł twórczych i szczerym<br>wyczuciom czarów poetyckich&lt;/&gt;<br><br>&lt;div type="poem" sex="m"&gt;&lt;tit&gt;DZIEWCZYNA&lt;/&gt;<br><br>Dwunastu braci, wierząc w sny, zbadało mur od marzeń strony,<br>A poza murem płakał głos, dziewczęcy głos zaprzepaszczony.<br><br>I pokochali głosu dźwięk i chętny domysł o Dziewczynie,<br>I zgadywali kształty ust po tym, jak śpiew od żalu ginie...<br><br>Mówili o niej: "Łka, więc jest!'' - I nic innego nie mówili,<br>I przeżegnali cały świat - i świat