lampy i ratującą świętą bronią rozbłysły w ich świetle wszystkie chirurgiczne narzędzia. - Samotność i praca - zawołał chirurg. Lecz gdy otwierał bramę szpitalną, niechcący przypomniał sobie rzecz nader prostą.<br>"Przecież Rebeka nie powiedziała, że Widmar siedział przez cały dzień w domu. Powiedziała tylko, że rozmawiała z nim przez cały wieczór. Więc w takim razie nie skłamała...'<br>Wtedy zawstydził się swych podejrzeń i myśląc o tym, że jutro jednak zacznie się zupełnie inne życie razem z kobietą, która będzie jego towarzyszką, powiedział głośno: - Wierzę - i otworzył żelazną bramę. Przed nim wznosił się jaskrawo oświetlony biały szpital.<br>Było ściśle kwadrans po siódmej. Równo pół godziny przedtem