jest to, że istnieje prawdopodobieństwo, iż Polska i pozostali kandydaci staną się zakładnikami braku woli reform państw UE. Polska dyplomacja zawsze stała na stanowisku, że rozszerzenie i reformy wewnętrzne unii powinny przebiegać równolegle. Uzasadnienie tego poglądu było nadzwyczaj proste. Obydwa te procesy de facto nie są od siebie uzależnione (szczególnie w wypadku bardzo głębokich reform instytucjonalnych). Nie jest prawdą, że jeden z nich warunkuje drugi. Tak naprawdę i rozszerzenie i reformy wewnętrzne zależą od gotowości politycznej krajów piętnastki do głębokich zmian struktur unii. Odsunięcie rozszerzenia oznacza zatem brak tej woli i każe wątpić również w sukces reform wewnętrznych. Kasandra powiedziałaby, że nad