znać prawidła&#133;"; Fragment wierszowanej poetyki oraz &#150; być może &#150; ułomek Flory romantycznej nadesłany anonimowo do redakcji &#132;Gazety Warszawskiej" i ogłoszony w roku 1830 (nr 63).<br> Te złośliwe docinki mają wszakże wartość bardziej jako niezamierzona autocharakterystyka starego klasyka, niż jako rzeczowy głos w dyskusji literackiej. Koźmian bowiem powtarza w zasadzie wszystkie argumenty, do których już przed nim sięgnęli tacy obrońcy klasycyzmu, jak Jan Śniadecki, Józef Franciszek Królikowski, Wilhelm Kaliński, Franciszek S. Dmochowski, Ludwik Kropiński czy Wincenty Niemojewski. Znamienny jest natomiast ogólny ton oraz atmosfera wymienionych wierszy: nieukrywana pogarda dla przeciwnika i absolutne przekonanie o własnej wyższości, ogromna, niewybredna zazwyczaj napastliwość