i in. [1991] wprowadzając do mieszanek PT-1 - 12%, a do PT-2 - 7% śruty rzepakowej uzyskali podobne przyrosty masy ciała tuczników oraz zużycie paszy i wydajność rzeźną jak żywionych mieszanką zawierającą w swoim składzie soję. Z kolei Glapś i in. [1980] twierdzą, że śrutę poekstrakcyjną sojową i arachidową można w zupełności zastąpić taką samą ilością śruty rzepakowej, a poziom mączki rybnej w mieszankach zmniejszyć z 5,5% do 1% bez obniżenia przyrostów i wykorzystania paszy. Kozłowski i in. [1990] stosowali 21% śruty poekstrakcyjnej typu Canola lub polskiej śruty z rzepaku "00" odmiany Jantar, które całkowicie zastępowały śrutę sojową wykazując, że tuczniki