wewnętrznej oceny samego siebie. Nosząc w sobie wiele skłóceń nie pochwalam ich. Nie będąc człowiekiem klasycznym, taki właśnie typ człowieka akceptuję. Pokrótce postaram się wyjaśnić, co pojmuję przez podobne określenie. Termin "klasyczny" nie ma tu oznaczać jakiejś próby nawiązania do tych okresów dziejów, które zwykliśmy nazywać klasycznymi. Używam tego pojęcia w takim samym sensie, w jakim mówimy często o dziele sztuki - klasyczne. Są nimi Odyssea i Antygona, lecz są nim również Pan Tadeusz i Madame Bovary. Chodzi mi więc tutaj, jak widzisz, nie o treść, lecz o miarę, o proporcję i harmonię treści. Pojęcie "człowieka klasycznego", choć niewątpliwie wyprowadzone z ducha