kroku. <br>Mimo to elity krajów Trzeciego Świata wybierają tę właśnie ścieżkę rozwoju. Łatwo można zrozumieć gwałtowną krytykę tej polityki, którą Kothari zawarł w cytowanej książce (1993). Proponuje on strategie rozwoju dla Indii opartą bardziej na upodmiotowieniu społeczeństwa, zdecentralizowanym planowaniu i promocji zatrudnienia niż na samym tylko wzroście gospodarczym; przywiązuje większą wagę do rozwoju regionów wiejskich i rynku wewnętrznego niż do eksportu. Spośród jego propozycji na uwagę zasługuje traktowanie zatrudnienia jako zasadniczego elementu polityki społecznej. Do tej sprawy jeszcze wrócimy. Uznając powagę sytuacji powiedzmy jednak, że istnieje jeszcze pewne pole manewru w tej dziedzinie, ale manewr musi być poprzedzony dokładną analizą celów