oficer wojsk napoleońskich. W istocie jednak walczył jako porucznik gwardii Jego Cesarskiej Mości na różnych frontach, bijąc dzielnie Francuzów i w 1812 roku - roku klęski Napoleona pod Moskwą - walnie przyczynił się do rozbicia oddziałów pewnego francuskiego marszałka, za co otrzymał pamiątkowy "medal 1812 roku" i tytuł kawalera złotej szpady za waleczność. Dziadek Wincenty ujawnił to wszystko sam, zostawiając autobiograficzne dzieło, które po latach, w rękopisie, odnaleziono w wileńskich archiwach. Rzeczywiście, nic tak nie plami - rodzinnej legendy - jak atrament.<br><br>I jak tu nie mieć przewrażliwionych nerwów, gdy z jednej strony znała prawdę o stryjach, o dziadku (przecież nawet w metryce urodzenia Elizy