staram, od czasu do czasu, gdy mi się przypomni. Ale żyję za szybko, śpię za mało, pracuję za dużo, nie mogę zrezygnować z wielu "postarzających" przyjemności, bo nie mam charakteru i właściwie robię wszystko, żeby wyglądać jak najgorzej, jednocześnie zdając sobie sprawę z tego, że moja cielesna powłoka to mój "warsztat pracy". Z drugiej strony nie mogę oprzeć się myśli, że jaki się kto urodził, to tak ma i nic na to nie poradzi, choćby nie wiem jak się starał. Jeden ma krótkie nogi i nie da się ich przedłużyć. Druga ma brzydką cerę i rzadkie włosy już od dzieciństwa, a