bo nęcące obietnice kapłanów nie odniosły skutku. Sława wodza niewolników rosła. Jego zbrojne ramię potężniało z dnia na dzień, niemal z godziny na godzinę. Jak iskra padając na suchą słomę i wióry wznieca straszliwy pożar, który ogarnia potem liczne domostwa, tak zawołanie "Spartakus" rozkuwało łańcuchy więźniów i galerników, rozwalało bramy warsztatów, wstrzymywało w pędzie koła młynów.<br>Bogate miasta Kampanii - Abella, Forum Anni, Nuceria - wpadały w ręce powstańców. Jedno zawołanie zrozumiałe i jasne, nie podlegające wahaniom i dyskusji, było na ustach wszystkich wydziedziczonych:<br>"Spartakus wzywa!"<br>Na zew ten z najodleglejszych zakątków Italii drogami i ścieżkami, polami i lasami przemykały grupki na wszystko