asumpt do rozmowy o krytycznoliterackiej "politycznej poprawności" (by użyć już dzisiejszego pojęcia), a co najmniej rozmowy o podwójności standardów krytycznoliterackich w obiegu mówionym i pisanym, szczególnie w odniesieniu do tekstów drukowanych poza cenzurą. Nie był to czas ani miejsce na taką dyskusję. Inne kwestie zajmowały uwagę uczestników życia literackiego; sprawy warsztatu, skomplikowanej architektoniki przedstawień językowych, literatury i krytyki rozpatrywanej w kategoriach psycho- i socjodramy schodziły tu na plan dalszy.<br> Krytyk to komiwojażer drogich sobie wartości, ale - jak powtarzał w 1978 roku Błoński - zarazem ktoś taki, kto godzi się z faktem, iż przyjdzie mu bronić ich "w warunkach zaciekłego współzawodnictwa".<br> Jednakże - jak