a uzyskane wartości rzadko kiedy korespondują ze sobą. Stosowane w praktyce oceny całościowe, typu: "przydatność środowiska przyrodniczego obszaru X dla turystyki" mogą dać, co najwyżej, pogląd ogólny, podporządkowany wymaganiom przeważającej formy, istniejącej lub przewidywanej w danym obszarze. W ocenach tego typu stosuje się zwykle metody bonitacyjne lub oparte na skalowaniu wartościującym, wynikającym z generalizacji pomiarów ilościowych poszczególnych fragmentów przestrzeni. W podejściu estetyczno-krajobrazowym natomiast celem jest określenie wartości scenerii (scenary) całego krajobrazu lub też jego części. Analizuje się cechy, takie jak: konfiguracja widzianych zróżnicowań, zwartość, barwność, kontrastowość, rozległość, dekoracyjność, harmonijność, znaczenie kulturowe, metaforyczność, aktywność wyzwalania wrażeń i inne cechy scenerii. Oceny