Zdolność kompleksów jonów żelaza i miedzi z różnymi chelatorami do katalizowania reakcji Habera-Weissa jest zróżnicowana. Aby związek żelaza był efektywnym katalizatorem tworzenia ˇOH, jedno miejsce koordynacyjne jonu żelaza w takim związku musi być puste lub zajęte przez ligand łatwo dysocjujący, taki jak cząsteczka wody. Być może jest to jednak warunek konieczny, ale nie wystarczający, ponieważ białko transportujące żelazo, transferryna, ma, jak się wydaje, słabo związaną cząsteczkę wody w odległości ok. 0,2 nm od Fe(III), a mimo to nie katalizuje reakcji Habera-Weissa w fizjologicznym zakresie pH.<br>Kompleks Fe2 z popularnym chelatorem EDTA jest dobrym katalizatorem reakcji (1.5.1