się?<br>- Nie. Jak Boga kocham. Taki ogromny, niezwyczajny.<br>- Pokaż! Pokaż! - krzyknął Kękuś.<br>- Tam, poszedł do lasu. Bezładnie rzucili się w pogoń. Obok siebie biegły w zgodzie niedawne wierzchowce i jeźdźcy, żołnierze Polandy i Dolnych Młynów. Kękuś oraz Syrojeżka okazali się najszybsi, pierwsi dopadli lasu.<br>- Czekajcie - syczał Łapa. - On nasz.<br>- Taki wasz, jak i nasz.<br>- Mój żołnierz pierwszy go zobaczył.<br>- A my go złapiemy.<br>- Korsaki, wy z lewa, ale szybciej! Lońka, pilnuj z prawej strony <br>- rozkazywał zdyszany Łapa. Rozbiegli się po mrocznym już i ucichłym na noc lesie. Gdzieniegdzie na mchu mżyły wielkie kałuże czerwonego światła. Ogromne paprocie zimnymi piórami chwytały za