początku mojej drogi byłem asystentem i jak wszyscy robiłem to, co mi kazano. Ale w 1941 r. umarł profesor Schoenheimer, a w jego laboratorium pracowało wówczas trzech starszych asystentów; byłem jednym z nich. Schoenheimer zostawił po sobie obszerne plany naukowe i my trzej musieliśmy zdecydować, który z nas podejmie który wątek. Mnie przypadły w udziale badania przemian tłuszczów. Od tego czasu nie zmieniłem, zasadniczo, kierunku pracy. Gdy rozwiązywałem jakiś problem, zaraz pojawiał się następny. Do dziś uważam, że w biochemii niezwykle rzadko zdarza się rozpoczęcie pracy od błyskotliwego pomysłu, od nowej idei, której zasadność chce się zbadać. Raczej pracuje się od