jeśli oczywiście nie liczyć jej prekursorów. Właściwie można o niej mówić dopiero od Hermanna Lotzego pod koniec wieku XIX. Wysunął on słynną i nader kontrowersyjną tezę dotyczącą sprawy istnienia wartości. Sądził, że nie ma sensu pytać o to, czy wartości istnieją, czy nie istnieją, lecz wyłącznie o to, czy mają ważność, czy jej nie mają. Potem pewne pomysły, no i sam temat podjęli neokantyści, a głównie Heinrich Ricket. I wreszcie fenomenologowie. Tutaj teoria wartości znalazła swych przedstawicieli w osobach Maxa Schelera, Dietricha von Hildebranda, Romana Ingardena i częściowo samego Husserla. Pod wpływem analiz Schelera przyjęto podział wartości na cztery podstawowe grupy