Stiebłow, a może kto inny...<br><br>Od czasu do czasu zjawiał się na rozmowy Winniczenko. Pożerała mnie ciekawość, o czym oni rozmawiają, ale ojciec stał się tak tajemniczy, że niewiele od niego mogłem się dowiedzieć. Nawet Gawriła unikał rozmów ze mną, był zaaferowany i wciąż dokądś się śpieszył.<br><br>Nieustannie mżył deszcz; wczesne chłody i słoty jesienne uniemożliwiły mi przechadzlki w okolicach depo; w ogrodzie wisiała wilgoć, a na ścieżkach, od dawna nie posypywanych piaskiem, tworzyły się grząskie, błotniste zacieki. Najczęściej więc czas przedobiedni spędzałem u Stiebłowów bawiąc się z Nadią i Liubą, chociaż uważałem te młodsze ode mnie dziewczynki za głupie i