Wróciłem do domu rozbity i marzyłem o tym, że moja kobieta doda mi otuchy. Równie dobrze mogłem oczekiwać, że mój kot założy w domu nowe kable elektryczne. Opowiadałem o tym, jaki jestem przybity i pełen obaw, a Milenka patrzyła na mnie jakby chciała powiedzieć: "Mężczyźni nie płaczą". Przypominała komputer z wczesnych lat 80., zaprogramowany tak, by rozumieć wyłącznie własny system operacyjny. <br>Rzuciła mnie w tydzień później, a za wyjaśnienie musiało mi wystarczyć jej jedno pożegnalne zdanie: - Macieju, przestało nam się razem układać.<br>Wtedy Agnieszka i pozostałe koleżanki zaczęły mi parzyć herbatkę i bez przerwy powtarzać: "A nie mówiłam".<br><br>Zaopiekuj się też mną