indywidualności, nie równała się podporządkowaniu jej - dziełu, stanowić miała obcowanie dwu niezależnych i równych sobie podmiotów. Ekspresja i empatia wpływały za zakres i charakter żądań, jakie wobec literatury wysuwano, określały to także, co za Jaussem nazwać można horyzontem oczekiwań. <br>Ekspresja stanowiąc główną kategorię wartościującą, była czynnikiem, który umożliwiał empatię. Trudno wczuwać się w coś, czemu wartości się nie przyznaje. Udział krytyki w życiu literackim wyrażał się w tym także, iż stosunkowo szybko wypracowała ona literacki kanon swojej epoki, w sposób mniej lub bardziej spontaniczny ustaliła hierarchię pisarzy i ułożyła spis dzieł, uznawanych nie tylko za reprezentatywne, ale także wartościowe. Godne to szczególnego