jelca od średniowiecznych mieczy rycerskich, a kwestią mody jest przejęcie takiego jelca pod wpływem zachodnioeuropejskich form broni przejściowych pomiędzy średniowiecznym mieczem a renesansowym tzw. mieczorapierem, rapierem czy szpadą. Z tym że w drugim wypadku tradycja z modą dają wspólną jakość, gdyż rapier jest formą ewolucyjną miecza.<br>W ramach formy szabli węgierskiej występowały również szable o tzw. rękojeściach półzamkniętych, tj. z jelcem krzyżowym, dochodzącym poprzez kabłąk do głowicy rękojeści. Jednakże kabłąk nie łączył się z głowicą ani się z nią nie stykał. W ramach typu drugiego, szabel węgiersko-polskich, mieszczą się też szable, które są typologiczną kontynuacją szabel węgierskich, z tym że