przez dawnego emigranta, który rozpoznał na nim fragment własnego domu. Spośród różnych znaczeń, które narratorka wiązała z fotograficznym dokumentowaniem czasu historycznego, jedno było najważniejsze, jedno warte było kradzieży: znaczenie zapisu dla pamięci, dokumentacja przeszłości.<br> Po napisaniu obydwu powieści Hanna Krall opublikowała już trzy tomy prozy reportażowej - Hipnoza, Taniec na cudzym weselu, Dowody na istnienie - którą najogólniej można określić jako literaturę pamięci żydowsko-polskiej przeszłości. Autorkę zdają się jednakowo fascynować wszystkie możliwości wskrzeszenia i ocalenia tej pamięci, głównie zaś wszystkiego, co dowodzi, że od przeszłości nie da się uciec i że nie należy tego czynić. Fanatyków pamięci odnajduje nie tylko pośród ludzi