wiernego przyjaciela, takoż Maura, w Marsylii jako rybak prosty pracującego. I on gotów był mnie zawsze do Aleksandrii powieźć, z czego nieraz już korzystałem. Podążymy tedy pod osłoną nocy do portu, a skoro świt weźmiemy kurs na Egipt. I nikt nas nie zatrzyma, bowiem statek ów Maur ma szybki jak wicher, a Allach czuwa nad nim bezustannie. Tedy zgódźcież się panowie, bo jeśli misja nasza ma się powieźć, to na nic nam taki towarzysz, którego nieść będzie trzeba przez jaskinię, zawiązawszy mu wprzódy oczy i gębę.<br>Mądrze prawił i choć Gaston uważał, że słów mistrza nie powinno się wypaczać, tylko bez