rok polska opozycja znajdowała się w stanie, który wielu odbierało jako kryzys. Po pierwszych trzech latach rozwoju nastąpiła stabilizacja ruchu i padały pytania czy to aby nie stagnacja, czy opozycja nie wypełnia tylko wąskiego marginesu pozostawionego jej przez władze. Partia zrezygnowała już wówczas z wychowania na posłusznych obywateli garstki niepoprawnych <page nr=76> wichrzycieli i postanowiła zastosować szeroką profilaktykę, aby uniemożliwić rozszerzanie się zarazy na zwykłych obywateli, np. słuchaczy Towarzystwa Kursów Naukowych, czy czytelników nieoficjalnych publikacji. Nie było to trudne. Każdego obywatela PRL można przecież co kilka dni zatrzymać w areszcie na 48 godzin, jest to praktyka względnie praworządna, a na tle normalnej brutalności