mnie, stary.<br>Baptysta upadł na tapczan.<br>- Zagraj ze mną!... - błagał jeszcze szlochając.<br>- Nie masz o co grać.<br>Rzeczywiście nie miał o co. Baptysta nie posiadał nic, nic. Nawet życia. Było <br>ono już w ręku sędziów i kata. Posiadał tylko swoje nędzne ciało nikomu niepotrzebne <br>i przed sobą straszną śmierć. Na widok jego łez Antonio poczuł litość.<br>- Pomówię z mistrzem - obiecał - żebyś się długo nie męczył. On potrafi, jeśli <br>chce, tak przyrzucić drwa, że polanem gruchnie cię w łeb i zamroczy... Nie poczujesz <br>nic... Sam widziałem, jak to robił, kiedy mu rodzina zapłaciła... Poproszę go <br>i tobie zrobi za darmo...<br>- Bóg zapłać