znajdowała się w szczególnym stanie ducha. Zawsze miała skłonność do uważania świata za nie do końca rzeczywisty, ale do tej pory udawało jej się nad nim panować. W ciągu ostatnich miesięcy wydarzenia zaczęły nakładać się jedne na drugie. Przypominało to niemy film, w którym bez przerwy następowały niespodziewane zwroty akcji, widzowie pogubili się i przestali dostrzegać jakąkolwiek logikę.<br><br>Najpierw powstanie wileńskie. Mama razem z ciotką Haliną pracowała w szpitaliku polowym w Kolonii. Po raz pierwszy patrzyła na śmierć i wydawało się jej niepojęte, że leżące pokotem opuchnięte postacie to ci sami uśmiechnięci, weseli chłopcy, których jeszcze niedawno widziała wystrojonych i pewnych