przerażenia, znów się rozlegną <br>miłosne jęki, zażarte spory, ironiczne westchnienia.&lt;/&gt; &lt;page nr=53&gt;<br><br><br>&lt;div type="poem" sex="m"&gt;&lt;tit&gt;ON PISZE&lt;/&gt;<br>On pisze chłodne wiersze. On <br>pisze śniegiem a nie krwią. <br>Nie zna się na doskonałości <br>i nie wie, że nawet wieczność <br>składa się z ciała i duszy, <br>dokładnie tak samo jak my, <br>przy czym jego dusza jest <br>ciałem wieczności a wiersz <br>zachowuje się jak duch. Niech <br>płacze, póki nie zamarzną łzy.&lt;/&gt; &lt;page nr=54&gt;<br><br>&lt;div type="poem" sex="m"&gt;&lt;tit&gt;ZDRADA&lt;/&gt; <br>Największa radość, jak przeczuwam, <br>kryje się w podniosłym akcie zdrady <br>i tylko wierność może mu dorównać. <br>Zdradzić kobietę, przyjaciół, ideę, <br>zobaczyć nowe światło w oczach <br>dawnych cieni. Lecz jest tak mało <br>możliwości: inne kobiety, inne <br>idee, nieprzyjaciele