gruntów, coraz intensywniejszej uprawy pszenicy (które Chińczycy wolą od jęczmienia), a także stosowania nasion krzyżowanych, pestycydów i nawozów sztucznych. Nowe odmiany pszenicy systematycznie chorują - w 1979 roku zniszczeniu uległy całe plony. Przed napływem milionów chińskich osadników Tybetańczycy nigdy nie musieli zwiększać produkcji do tego stopnia.<br><br>&lt;tit&gt;Zniszczenia lasów&lt;/&gt;<br>W 1949 roku wiekowe lasy tybetańskie zajmowały obszar 221.800 kilometrów kwadratowych. W roku 1985 już tylko 134.000 km2. Lasy te porastały przede wszystkim strome zbocza rzecznych dolin względnie niskiego południowo-wschodniego Tybetu. Były to głównie górskie lasy tropikalne i iglaste lasy subtropikalne, składające się, między innymi, ze świerków, jodeł, sosen, modrzewi, cyprysów