Co można już teraz powiedzieć na pewno? To, że pierwsze strony Ferdydurke wypowiada trzydziestolatek i że fragmenty wtrącone nie mają w sobie nic z łotrzykowskiej opowieści. Przedmowy oscylują między "formą piankową i lekką beztroskiego felietonu" (F 69) a tonem literackiego manifestu. Fikcje zaś przypominają powiastkę filozoficzną w stylu francuskiego osiemnastego wieku (w Filidorze) i bajkę czy przypowieść (w Filibercie). Pisarz patrzy więc tu na świat inaczej, jego postawa, wiedza, świadomość różnią się znacznie od Józiowej... Mówiąc krótko, rozchwianie i rozmnożenie narratora, repetytywny porządek opowieści Józia oraz symetryczna obecność wtrąceń sprawiają, że Ferdydurke domaga się kilkakrotnej lektury czy raczej - refleksji. Jeżeli strukturę