tylko jako metaforę, bez żadnej ukrytej kontrabandy znaczeń fizykalnych. Jest wygodniejszy od zadomowionego w humanistyce pojęcia "światów możliwych", gdyż w przeciwieństwie do tego ostatniego nie uruchamia od razu opozycji: możliwy - realny (która natrętnie sugeruje: możliwy = nierealny). Zjawisko "sumy po historiach" dobrze ilustruje wyjątkowe predyspozycje literatury do oswajania odbiorcy z możliwością wielości rzeczywistości, w innym oczywiście niż Witkacowskie rozumieniu tego określenia, raczej jako "rozsmarowanie możliwości".<br>Pospieszne te uwagi zakończę prowizoryczną konkluzją, że w sensie ontologicznym literatura ujawnia raczej predyspozycje do hibernacji czasu, co, abstrahując od semantyki czasów przedstawionych w dziełach, warto czasem uwzględnić, zważywszy na walory tego rodzaju ćwiczeń dla naszej ułomnej