żyć, oddając się innym zajęciom, nieświadomi tego, co jest ich rzeczywistym powołaniem? Ilu ludzi nosi w sobie talenty, nie ujawnione pasje, które nie zrealizowane przynoszą tylko gorycz niespełnienia? Ilu ludzi ma szansę zrealizowania siebie w tak piękny i pełny sposób, jak choćby Józef Lurka, rzeźbiarz "Dobrej nowiny", którego dzieła dały wielu ludziom wzruszenia najwyższej próby? <br>W okresie między latami sześćdziesiątymi a osiemdziesiątymi jednym z takich bodźców, który mógł zmienić życie człowieka, uczynić artystę ze zwykłego zjadacza chleba, stały się konkursy. Pomijając wczesne, podporządkowane założeniom propagandowo-dydaktycznym, późniejsze, po 1954 r., odegrały znaczną rolę w polityce opieki nad sztuką ludową. Nie chodziło