z Wiesią przeprowadzają się do nowego mieszkania i sprosili przyjaciół, a Melania, zachwycona ich odejściem, zgodziła się zorganizować przyjęcie. Nie miałem najmniejszej ochoty na wino, ale nie mogłem odmówić panu Bazylemu.<br>- Tak szybko się państwo dorobili mieszkania? - zapytałem.<br>- Dzięki posagowi Wiesi - wyjaśnił pan Bazyli. - Jej interes dobrze idzie.<br>- Postanowił pan wieść życie osiadłe? Wraca pan do zawodu architekta?<br>- Lepiej służę ludziom malując ich portrety na ulicy - wyjaśnił pan Bazyli. - Ale za nic nie ręczę. W parę dni zapuszczę brodę i tyle mnie będzie Wiesia widziała. Biedne dziecko. Żal mi jej.<br>Wiesia zaśmiała się nerwowo. Nie wypadało mi pytać, jaki to prowadzi złotodajny