religią się nie poczuwali, z rzadka jedynie można było zakwalifikować jako wrogą wobec wiary i Kościoła. Przedstawiciele przedwojennej polskiej lewicy w ogromnej większości nie byli też ludźmi narodowo wykorzenionymi. Byli osadzeni w polskiej tradycji. W odróżnieniu od komunistów, nie byli wrodzy kulturze europejskiej w jej tradycyjnej wersji.<br><br>&lt;tit&gt; "Teraz będą nas wieszać..."&lt;/&gt;<br><br> Wszystko to razem sprawiło, że jedną z konstytutywnych cech formacji komunistycznej było i jest poczucie antagonizmu z narodem, poczucie wyobcowania z tego narodu. Więcej - był i jest przed tym narodem strach. Gdy w 1956 roku przebywający w Paryżu i aktualnie brylujący na jakimś salonie komunistyczny koryfeusz kultury, Jan Kott, dowiedział