żelazem pieczętowany&lt;/&gt;<br><br>Na szubienicę lub ścięcie na szafocie skazywano zazwyczaj ludzi niskiego stanu: rycerzy i szlachtę kara śmierci spotykała niezwykle rzadko. Człeka wyższej kondycji najpierw obwoływano infamisem, czyli pozbawiano przywilejów szlacheckiego stanu. Na ogół wyrok śmierci na infamisie wykonywano jakby wstydliwie, w podziemiach, bez żadnej publiczności. Zwykłych złodziejaszków po prostu wieszano na szubienicy, chociaż i tu bywało spore pole do inwencji. Kronikarz już w XII wieku odnotował przypadek, że pewnych złodziei powieszono &lt;q&gt;"jak psy lub wilki za nogi"&lt;/&gt;, a nie, jak to zwykle spotykało tego typu rzezimieszków - za szyję. Szubienica wystawiana bywała na widocznym miejscu, przeważnie na pagórku, opodal bram miasta