drugiej połowy XVII w., drugim - Tymoteusza Tyszkiewicza, hetmana kijowskiego z drugiej połowy XVII w. &lt;gap&gt; Szable mają orlą głowicę bardzo naturalistycznie ukształtowaną, jelce zaś różnego kształtu i długości. Na podstawie zachowanych egzemplarzy, jak również innych orlich szabel węgiersko-polskich (m.in. z prac graficznych pochodzących z około 1600 r. czy z wizerunku piechoty w książce-sprawozdaniu Abrahama van Bost Journal Vande legatieinde Jaren 1627 en 1628, Amsterdam 1632) można się pokusić o wysnucie następujących wniosków:<br>1. Podstawowym i charakterystycznym elementem orlich szabel węgiersko-polskich jest tzw. orla głowica ukształtowana w naturalistyczny sposób;<br>2. Jelce orlich szabel węgiersko-polskich nie są jednorodne w