wszystkie tajemnice szczegółu, oddają mu się na własność, podniecają do oplątywania każdego szczegółu siatką marzeń, każdy szczegół otwiera perspektywy na przeszłość i przyszłość domu, przedmiotu, człowieka. W przeciwieństwie do teatru, który posługuje się umowną fikcją i gdzie osoby działające dają do zrozumienia, że są aktorami, na chwilę tylko przebranymi, że wkrótce ukłonią się, czekając oklasków za dobrze odegraną rolę, film - przynajmniej w obecnym stadium rozwoju - zaspakaja ciekawość cudzego życia, realizuje fantastyczny pomysł przekrajania kamienic, żeby zobaczyć, co jest w środku, jest czapką-niewidką, przy jej pomocy widzowi wolno iść śladem detektywa do spelunek portowych, wznosić się z lotnikiem w powietrze, uczestniczyć