charakterze bardziej formalnym. Warto może pokrótce te prace przypomnieć. Dokładniejsze ich omówienie znaleźć można w cytowanej już książce Luce'a i Raiffy;. Przypuśćmy, że dane jest jakieś dobro jednorodne i nieskończenie podzielne. Dobro to ma zostać podzielone między m osób. Należy skonstruować taką grę m -osobową, aby jej uczestnicy, działając we własnym interesie, doprowadzili do równego (i w tym sensie sprawiedliwego) podziału. Rozwiązaniem dla najprostszego przypadku (m = 2) jest znana powszechnie procedura streszczająca się w regule: "jeden dzieli, drugi wybiera". Uogólnienie na dowolne m pochodzi od B. Knastera i S. Banacha. W przypadku, gdy mamy do czynienia ze zbiorem przedmiotów niepodzielnych, sugeruje