można mówić tym bardziej, że położenie pracownika, pozostającego poza zatrudnieniem przez okres przekraczający 3 miesiące z przyczyn od niego niezależnych, uległo mimo utrzymania rygoru z ustawy z 29. IV. 1969 w art. 156 § 1 k. p. , wydatnej poprawie dzięki wprowadzeniu dopiero przez kodeks pracy przepisu § 2 art. 156, stanowiącego zasadę wliczania do okresu pracy, od którego zależy wymiar urlopu, okresów poprzedniego zatrudnienia, bez względu na przerwy w zatrudnieniu. <br> Autor glosy ma jednak rację &lt;foreign&gt;de lege ferenda&lt;/foreign&gt;, że rygor z art. 156 § 1 k. p. nie powinien obejmować pracowników, pozostających poza zatrudnieniem przez okres przekraczający 3 miesiące z przyczyn od nich niezależnych